De laatste 3!

Hee allemaal in Nederland verweg!

Ik was de afgelopen weken vrij druk (jaja dat kan in Kenia) vandaar geen berichten op mijn site. Maar zal even een korte samenvatting maken. Ik ben erg bezig met de kinderen. Dit is wel erg leuk, maar hierdoor al een poosje niet meer op school geweest om les te geven of te helpen in de klas.

Twee week geleden was de laatste keer tot nu toe dat ik echt op school was. Maar dat was wel super leuk! Marja en ik hebben toen samen sportles gegeven! Goedemorgen, dat was me wat! Wel super leuk hoor! Dan heb je opeens 54 kinderen in een groep, die moeilijk engels kunnen verstaan. Dat is wel even andere koek dan 15 ZML-ers of mytylers.. Maar het ging super goed, en was echt leuk. Het is alleen veel improviseren, veel kinderen, weinig tot geen materiaal enz enz. Wat hebben bij bewegingsagoogen het in Nederland toch makkelijk. We hebben zo veel mogelijkheden met accomodatie en materiaal. Hele ervaring dus, helaas tot nu toe, nog de enige keer dat ik dus les heb gegeven. Hoop niet dat als ik staks thuis ben, en men vraagt hoe ging het lesgeven, uh heb maar twee lessen gehad! Maar dat zal wel mee vallen, heb op de planning om vrijdag weer les te geven (als het niet regent, want dan is het te gevaarlijk).

Die dag ben ik ook naar het ziekenhuis geweest in Nakruru. Er was een van onze kleine meisjes erg ziek. Dus leek het ons het beste om maar meteen naar het ziekenhuis te gaan. Na onderzoeken gedaan te hebben, bleek ze malaria te hebben. Tjah, je weet dat het hier veel voor komt. Maar ze moest in het ziekenhuis blijven slapen. Dus als je dan een van je kindjes daar huilend in een groot ziekenhuisbed ziet liggen, is het wel even slikken. Ze moest twee nachten blijven, maar zijn elke dag bij haar geweest. Bij ons in Nederland kan je dit gewoon een morgen doen. Maar aangezien alles tijd kost, ben je hier bijna wel de hele dag ondereg. Gelukkig kon ze woensdag weer lachen en gezellig praten (niet met ons, want ze kan geen engels) dus konden we haar weer mee nemen naa huis!

Ben nog druk bezig geweest met schooluniformen kopen en boeken kaften enz. Want de nieuwe secondary kinderen zijn vorige week van start gegaan. Dus nu is het overdag ook aardig rustig in huis.. We hebben nog bezoek gekregen een weekend van Sam en Efantas, van onze organisatie, ook vrieden van Marja en mij. Dus dat was een super relaxt, maar erg gezellig weekend!

Afgelopen week ben ik druk bezig geweest voor Marja. Morgen is haar vlucht terug naar Finland. En ik wou iets speciaals voor haar afscheid doen. Ik heb geprobeerd, bijna alle mensen die ze hier kent en bevriend mee is+de mensen van school+de kids, om hen wat te laten schrijven, en later heb ik er een boek van in elkaar gemaakt. Ook hebben we nog cake laten maken met de tekst, We love you Marja, we shall miss you. Dus dat allemaal was super leuk, maar ging net wat meer tijd in zitten dan ik hoopte.

Dit weekend ben ik weer naar Nairobi gegaan. Had afgesproken met Florien om haar laatste weekend in Kenia samen door te brengen. We waren opzoek geweest naar de vlindertuin, stond in de lonely planet, en bleek de 2na grootste vlindertuin van de wereld te zijn. Helemaal geweldig voor mij natuurlijk. Eenmaal daar aan te zijn gekomen, bleek dat hij niet meer bestaat. Tjah dat heb je in Africa he! Zo gaat dat wel vaker. Was wel erg jammer, maar we hebben wel een super gezellig weekend gehad! Bij haar thuis, maar ook in Naibobi Town. Zijn heerlijk uit eten geweest bij een Italiaan (dit is echt helemaal het einde als je bijna elke dag ugali met dengo krijgt, ik weet niet hoe je dit moet om schrijven, maar het is in iedergeval niet lekker). Ik zou zaterdag weer terug nar huis, omdat ik erg graag nog tijd met Marja wou doorbrengen. Natuurlijk ging dit ook niet door. Alle matatu's richting Nakuru waren vol. Ik kon er wel op wachten, maar dan zou ik in het donker thuis komen. En dat is weer niet save voor mzungu's (blanken). Dus heb ik er nog maar een nacht bij Florien thuis aanvast geplakt. Karibu (welcome) Kenia! Zondag vroeg naar de matatu gegaan, en gelukkig kwam ik toen wel in Nakuru. Ben eerst naar het ziekenhuis gegaan. Want tadaah ik ben weer eens slim geweest! Ik heb m'n vinger opgegeten, dus daarna kwam er wederom een infectie. Dus moest de dokter dat open maken. Pijnlijk, maar goed, heb het zelf gedaan. En, en ziekenhuis hier is ontzettend gezellig, dus dat maakt het leuk! Daarna fijn weer naar huis, naar Marja, Claire (weet niet of ik al over Claire heb verteld, komt ook uit Nederland, en is ongeveer een maand bij ons op het project, ben ook met haar naar Lamu geweest) en de kindertjes!

Maandag zou Marja haar Farwellparty zijn. Ze noemen het farwell, maar ik maak er altijd maar goodbye van! Dat klinkt een stuk beter. Dit was allemaal best zwaar voor me. Vooral omdat ik de afgelopen weken vrij druk was, en er niet zo bewust aan heb gedacht. Dat kwam maandag middag pas. We hebben veel gepraat maar ook veel gehuild. Niet zo fijn dat laatste, maar dit geeft wel aan, hoe close je naar elkaar toe kan groeien in 2 maand! Het afscheid was echt bijzonder. Dit doen ze met speeches, en zang en dans. Speeches van de kids, maar ook van ons. Ik wist van te voren al, dat dit mij niet zou lukken, dus had alles maar voor Marja opgeschreven. We hebben haar het boek en de taart gegeven. Dit was echt een supise, dus super leuk! Het zingen was fantastisch, zoals normaal. Maar deze keer hadden ze ons favo nummer in kanon gezongen... Super super mooi (tekst onderaan). We merkten dat het de kinderen ook veel deed, ze heeft er toch 6 maand geleeft. En de kinderen tonen weinig emotie. Maar deze keer, dat ze dus emotie tonden, en het eruit kwam met huilen, kwam ook alles eruit... Het was dus een avond met gemengde gevoelens.. Om nooit te vergeten..

Gister zijn Marja en Claire weg gegaan. Claire is nu in Nairobi, want haar moeder komt haar opzoeken, en aan eerst rondtrekken in Kenia, dan komt ze eind volgende week richting ons. Ik ben met de meiden mee geweest naar Nakuru, hebben nog een laat ontbijt hier gehad. En daarna heb ik ze naar de matatu gebracht. Tjah toen was het echt afscheid nemen... Maar gelukkig weten we dat Finland en Nederland, niet zo ver is dan naar Kenia. Dus zullen we elkaar hopelijk vrij snel weer zien. Voor mij was het erg dubbel. Ik moest afscheid nemen van mijn rafiki, maar ook van Claire, en moest terug naar een huis vol met kinderen, maar met een lege kamer. Alleen mijn bed is bezet.. Gelukkig heb ik een goede nacht gemaakt, al is het wel raar, om echt alleen te zijn. Als je 2 maand lang met 2 of meer personen in een kamer hebt geleefd. Maar vanmorgen dacht ik, misschien is het ook wel even lekker, en wel even goed voor me.. We zullen zien, ik maak er natuurlijk het beste van:)

En ja, de tijd gaat snel, te snel. Vandaag over precies 2 weken komt papa al. Ik wil nog zo veel doen. Maar het kan gewoon niet. En over 3 weken ben ik weer in Nederland. Hoe zal het zijn in Nederland? Ik kijk er best tegen op. Heb geen idee hoe ik, nu na het leven hier gezien te hebben, het leven in Nederland ga zien. Of ik me hierin makkelijk kan aanpassen, pas ik er werkelijk nog wel tussen? Veel vragen die me de laatste tijd bezig houden.. Ik zal mijn best doen, maar heb er op dit moment helemaal geen beeld van. Nu eerst nog volop genieten van deze twee weken. Heb niet veel plannen, wil veel bij de kinderen zijn, nog naar de dove school, Florence, dat meisje waar ik over vertelde is begin deze maand naar haar nieuwe school gegaan. Dus wil haar nog opzoeken. Ben er niet aan toe gekomen om de andere speciale school op te zoeken. En ben bang dat dat ook niet meer gaat lukken. Natuurlijk wil ik nog een aantal keer lesgeven op onze school. En dan ga ik alweer naar Nairobi om papa op te halen. Eerst gaan we een aantal dagen naar huis, en daarna gaan we naar Masai Mara!! Super veel zin in.. Dus komt helemaal goed.

Maar omdat de tijd zo kort is, en ik de laatste week (waarschijnlijk) geen tijd heb om mijn site up te daten, denk ik dat dit de laatste keer vanuit Kenia zal zijn. Maar dan horen jullie de laatste verhalen misschien wel persoonlijk van mij in Nederland! Nog even een ding, aangezien de post zo lang duurt hierheen, is het beter dat er na deze week niks meer richting Kenia gaat. Maar iedereen die wel wat gestuurd heeft, erg bedankt!!!

Allemaal tot horens, tot snel,
veel liefs,
Petra


Wazazi wangu walifurahia
Waliposkia nemeo koka nampenda
Bwana na sibadilishi
Ameniooa na sibadilishi
*Njaaga Child hope