Laatste week op het project, wordt mijn geld gejat

Hoi Nederland!

Toch nog mooi even een berichtje, vanuit Nairobi. Gister vanuit Kirengero richting Nairobi gegaan, omdat papa over 2 nachtjes ook hier aankomt! Spannend!

Afgelopen week, tjah zo'n laatste volle week thuis waar je bijna 3 maand hebt geleefd is toch raar. Geniet van elk moment samen met de kinders, maar in mijn achterhoofd weet ik ook dat het er bijna op zit. En wil dit nog niet beseffen. Ik heb elke dag behalve dinsdag en vrijdag les gegeven. Dit is best leuk om alleen te doen. Wel lastig en ook appart dat het hier mogelijk is. Dat je alleen de verantwoordelijkheid hebt voor meer dan 50 kinders. Elke keer hoop ik dat er toch niks gaat gebeuren. Sommige lessen gingen niet helemaal zoals ik het voorbereid had. De jongens willen het liefste voetbal spelen. En als je met de hele groep een ander spel gaat doen, doen de jongens niet hun best. Dit vind ik natuurlijk niet normaal. Als de wiskunde leraar ze een opdracht geven, moeten ze die toch ook maken. Als ik ze een nieuw spel geef, horen ze daar toch ook hun best bij te doen. Helaas, gaat dat niet op hier. Dus bij een aantal groepen was het best improviseren. Maar de meiden (vraag me niet waarom zij dan wel) doen wel altijd goed hun best, en vinden nieuwe spelletjes leuk! Heb nu toch wat meer lessen gedraait, dat is wel prettig, ook voor mijn eigen ervaring. Nu alleen nog volgende week vrijdag, samen met papa!

Voor afgelopen dinsdag was ik door Florien en haar familie uitgenodigd om met hun mee te gaan naar Lake Nakuru. Florien haar ouders, zusje en vriend zijn vorige week aangekomen en blijven 10 dagen in Kenia(ondetussen heb ik al een bericht gekregen dat ze weer goed en wel in Nederland zijn). Ze hebben verschillende safari's, onderandere Lake Nakuru. Dit dagje was ontzettend leuk, een dag heerlijk Nederlands, en het was super gezellig! We hebben veel dieren gezien, en luxe gegeten(!). Dus dit was echt even een dag om te genieten. Het park is dicht bij huis, dacht dat het bij mij in de omgeving mooi was. Maar dat het zo dicht bij huis, nog mooier kon zijn, dat wist ik niet!

Deze week verder nog klusjes in huis gedaan. Ben missie muskitonet begonnen, maar door tijd gebrek heb ik dit niet kunnen afmaken. Er zijn meer dan 50 netten, de meesten zitten gaten in, hangen niet goed over het bed heen enz. Dus hopen dat iemand anders dit af kan maken.. Deze twee weken zijn er druk met de kids, ze hebben 1 iemand die ze kan helpen, en dat ben ik. Dus continu erg druk, vooral 's avonds. Na het eten (wat altijd laat is) moet ik nog de tantenpoetsen van de kleinsten, medicijnen doen, schoolwerk helpen, andere dingen die ze voor school nodig hebben de volgende dag, mee assisteren. Dus als ik eingelijk op bed lig, is het zo tegen 11 uur. En dan 's morgens om 6 uur, staan ze weer aan mijn deur te kloppen; Petra, can you asist me with... Het is erg leuk, maar erg slopend, toen we nog met z'n tween waren, kon je dit werk makkelijk opsplitsen. Maar goed, zo krijg je wel andere een band met de kids, veel closer. Vrijdag ben ik nog naar Nakuru geweest. Ik wou vast tegen een aantal mensen doei zeggen. Dit omdat ik zeker weet, dat ik komende week mijn tijd echt nodig zal hebben. Ook was dit mijn laatste mogelijkheid om naar Florence, het dove meisje, te gaan. En informatie over haar proces te weten te komen. Helaas waren er geen docenten op de school aanwezig (is bording school, en was vrijdag middag, dus niet heel gek). Gelukkig heb ik Florence wel gezien! Ze doet het ontzettend goed, en leert vrij vlot al veel gebaren. Dit was wel appart nu, voordat ze naar deze school ding, begreep zij ons niet, omdat ze ons niet kon verstaan. Nu begrijpen wij haar niet, omdat wij haar gebaren niet kunnen "verstaan". Maar het was ontzettend leuk om elkaar te zien, ze heeft wat speciaals.. Maar er moest ook echt weer afscheid genomen worden. Gelukkig zag ik dat ze het erg goed had op de nieuwe school, dus dit was niet heel zwaar. Ik wacht deze week nog op een telfoontje van haar docent. Aangezien ik de laatste vrijwilliger ben, die informatie over haar kan krijgen. Verder heb ik tegen iedereen op de souvenirs market (hier heb ik in Nakuru altijd veel tijd door gebracht, gewoon rondhangen met de mensen daar) doei gezegt. Het was wel erg gezellig, nog een paar kadotjes gehad, en toen brachten twee van de jongend me naar de matatu. En toen is het ergens fout gegaan. Zag bij de matatu dat mn rits van de tas open stond, en dat mn beursje eruit was. In de laatste week, terwijk ik er al 3 maand woon, word mn geld gejat! Mooi is dat. Gelukkig was het niet zo veel, onder de 30euro. Maar toch, het is ontzettend vervelend, en ja, je kan niemand, maar dan ook echt niemand vertrouwen. Dus de dag begon super, maar eingdigte niet zoals ik gehoopt had. Tjah en toen zaterdag, mijn laatste volle dag thuis. Veel tijd met de kinders door gebracht. Veel lol gehad, gewoon genieten. Dit is niet zo moeilijk hier in Kenia. En hoe moe ik ook ben (ben gebroken door deze laatste 2 drukke weken) genieten doe je hier elke dag! Ik heb van zaterdag op zondag bij de meiden op de grote meiden kamer geslapen. Naja "geslapen". Dit is even wat anders, van alleen in een kamer naar een kamer met 20 meiden. Maar het was ontzettend gezellig! Weet zeker, dat ik al deze bijzondere meiden, en jongens, ontzettend zal gaan missen.

En nu zit ik dan in Nairobi. Uitterusten van de afgelopen weken. Moet nog naar de KVDA, elvalueren, nieuwe visum verlengen, en relaxen, denken, schrijven. Jullie hebben daar vakantie, maar dat mag ik nu ook wel even hebben;)

Geniet allemaal (voor diegene die vakantie hebben) van de vrije dagen! Ik weet nu wel zeker, dat dit mijn laatste bericht is vanuit Kenia.

Tot snel, over 9 dagen terug in Nederland...

Veel liefs,
Petra