Back in baridi Holland!! (koude Holland)

Hallo allemaal dicht bij;)

Tjah daar zit je dan, na 3 maand intens en puur geleefd te hebben, weer gewoon in Nederland.. Toch moet ik zeggen, de laatste dagen in Kenya was net zo onvergeetelijk als alle dagen daarvoor!

Ik was dus vier dagen in Nairobi, voor mijn evaluatie, nieuwe visa, relaxen met vrienden en papa ophalen! Die dagen waren echt lekker, als je twee week alleen met 56 kinderen bent, is dat best pittig (niet vervelend hoor). Dus even uitrusten kwam goed uit. Ik zou nog met Sam en Efantas, twee vrienden van mij naar de film (heb geen idee hoe dit is in Kenya), maar dit ging niet door. Karibu Kenya, welcome in Kenya, je weet nooit wat de planning is. Uiteindeijk ben ik alleen met Efantas gezellig wat gaan drinken in de stad, hier zo'n twee uur gezeten, dus geloof dat het wel leuk was.:P Verder nog een nieuwe visum opgehaald, voor twee en halve euro kon ik 3 dagen langer in Kenya blijven! En toen woensdag morgen, na een nacht slecht geslapen te hebben van nerveusheid ofzo kon ik dan eigenlijk papa ophalen vanaf het vliegveld!

Dit ging allemaal oke, dus zaten al snel in de matatu richting huis. Het landschap, de mensen, alles daar was nieuw voor hem, dus het was een mooie rit naar huis (is altijd al mooi, ookal is het niet nieuw voor je). Thuis aangekomen, waren er nog maar een paar kinderen, maar dat was natuurlijk, vooral toen de ouderen thuis kwamen, knuffel tijd! Ze hebben me gemist, voor 4 dagen, hoe moet dat als ik echt weg ga?! Alle kinderen vonden het leuk om papa te zien; jullie lijken op elkaar. Geloof niet dat ik dat hier in Nederland eerder heb gehoord, maar dat doet er niet toe;) Heerlijk om je huis aan je vader te laten zien, alle mooie kinderen en de omgeving. Donderdag zijn we naar Lake Nakuru geweest (voor mij 2de keer). Maar was weer erg mooi! 'S avonds was mijn afscheidsfeest, tjah dan komt het toch echt dicht bij. Het was ontzettend mooi, de kinderen zongen en dansen. Kregen van mij en banaan en snoepjes, en mijn speach.. Ja dat hoort erbij.. Toen was het ook al laat, dus gingen de meesten naar bed. Een aantal heb ik nog ingestopt. Dus dan praat je nog even met ze en dan hoor je; Maar Petra, wie gaat mij nu elke morgen een goede dag wensen, wie gaat mij vragen naar mijn dag, en elke avond welterusten zeggen. Tjah dat is dan toch echt wel even slikken, en wil je helemaal niet weg. Tuurlijk weet ik ook wel, dat dit zich vanzelf oplost, en daar geen zorgen om hoeft te maken. Maar zij deed het wel, het was in haar gedachten, dus het raakt me wel... Ook bij de jongens was het allemaal wel even slikken, aantal die toch echt moesten huilen; Petra ik zal je zo verschikkelijk missen! Dat was allemaal niet zo leuk, maar ik weet dat het erbij hoort. De vrijdag morgen voor school tegen alle secondarys gedag zegt (zij komen in de lunchebreak niet thuis). Papa en ik zijn later naar de primary school gegaan. We zouden samen een PE les geven!! Jaja! Leuk man, we hebben trefbal gedaan, en dat kende ze natuurlijk niet. Zowel voor ons als voor hen een hele uitdaging. Papa vond het leuk, dit is een ervaring die je niet moet laten schieten natuurlijk als je hier bent.. Na de les op school afscheid genomen. Ik heb papa nog mee genomen naar de klas waar ik het meeste aan het werk was. Hier veel gezongen, het was fantastisch, voor mij wel vrij normaal. Maar ik geloof dat papa wel genoten heeft! En toen maar weer naar huis om de laatste dingetjes in te pakken. De kinderen kwamen ook al weer thuis, dus die dingen met ons mee naar de matatu wegbrengen. De laatste knuffels en als je dan weg rijd, en de kindertjes achter je laat, zijn er toch wel tranen in je ogen..

Opweg naar Nairobi, daar eenmaal aangekomen zijn we naar de stad toe geweest. Naar Sam en Efantas. Met Sam zouden we mee naar Masai Mara op safari gaan, en voor mij en Efantas was het de laatste keer dat we elkaar zouden zien. Dus hebben we gezellig met z'n 4en in en restaurantje gezeten. En toen moest ik alweer afscheid nemen! Eerst alle kinderen thuis en school, dan een van je vrienden.. Maar goed, hoort erbij.. Zaterdag zijn we richting Masai Mara gegaan (dit blijkt het 7de wereld wonder te zijn), 6 uur in de bus gezeten voordat we eindelijk aankwamen. Maar dit was zeker de moeite waard, wat ontzettend mooi! Het is niet te omschrijven hoe het eruit ziet,het is echt fantastisch. Zondag en maandag daar ook nog geweest. Veel verschillende dieren gezien (leeuw, olifanten, giraffe enz), midden in de Mara onder een boom gepicknikt, naar een Masai village gedaan. Helemaal super! Soms alleen echt een inzinkertje, beseffend dat mijn leven in Kenya er toch echt op zit. Dat is dan wel even heavy, er is echt geen weg meer terug. Maandag zijn we weer terug gegaan naar Nairobi, dinsdag relax dag gehad, afscheid genomen van Sam. Ook hebben we nog bij een luxe restaurant gegeten om deze week af te sluiten (voor 15 euro heb je het super luxe voor 1 persoon, doe dat in Nederland maar eens). Voor de laatste keer met de kinderen gebeld (slik), denk dat ik er wel bijna 30 gesproken heb, dus dat was wel dubbel maar ook erg fijn. En toen richting vliegveld..

Toch ondanks alle vermoeidheid, de vele malen afscheid en laatste indrukken van het mooie land, heb ik echt wel genoten. Heerlijk om alles van thuis te laten zien aan je vader. En voor papa ook, het was indrukwekkend, maar wel mooi. Na 9 uur en overstap van 2 uur aangekomen in Nederland. Daar stonden ze allemaal, hele verassing, want dat wist ik niet. Mama (met welkom thuis bord), Jo, Harry&Steffi, Opa&oma, en Bart. Dat is een leuke thuiskomst! Zeker als je er tegen op ziet om weer terug te gaan naar Nederland. Allemaal nog maals bedankt dat jullie er waren!

Nu ben ik alweer 4 dagen in Joure. Het is echt even wennen. Het is koud! Ik heb twee truien aan, anders ril ik de hele dag door. Het is voor mij een groot verschil tussen thuis in Kirengero en thuis in Joure. Alles is hier zo gewoon en vanzelfsprekend. Ik heb 3 maand zo intens geleeft, van elke dag genoten (al was ik ziek, of wat anders minder leuks, ik heb geen dag willen missen). En hier vliegt iedereen maar gehaast om je heen. We zien het allemaal wel hoe het de komende tijd zal gaan. Voorlopig ben ik nog niet op school maar weet ook niet wat ik wel ga doen (werk vinden over een paar weken). Ik zie het allemaal wel (hoe bedoel je, Keniaanse mentaliteit).

Iedereen die de afgelopen 3 maand wat van zich heeft laten horen, emailtje, kaartje, smsje, berichtje op mijn site, what ever, harstikke bedankt! Dit zijn dingen waar ik wel engergie uit gehaald heb deze tijd (al had ik dat soms niet nodig maar goed). Super bedankt! Allemaal misschien tot snel, tot ziens,

Warme Keniaanse groeten uit het koude Nederland,
veel liefs Petra



Het is tijd
Tijd om weg te gaan
Het is tijd
Tijd om afscheid te nemen
Niet voorgoed
Geen vaarwel
Maar wel tot ziens

Zo bewonderd
over mijn gevoelens
emoties
Over al die van hen
Voor zo'n lange tijd
Zo dicht bij elkaar
Nu in één windvlaag
Vliegt alles, er vandoor
Zo ver weg

Niet in één windvlaag
Maar voor altijd
Nooit vandoor gaand
Jullie allen
In een speciaal plekje
Diep in mijn hart gesloten
*PB


(De kinderenw weten dat ik veel schrijf. Dus dit gedicht vertaald en tijdens mijn speach voor de kinderen voor gelezen)